Strákarnir okkar...

....munu taka Dani í kennslustund í dag. Ég er eins og allir vita afar bjartsýn á gengi þeirra á Ólympíuleikunum, held enn að þeir verði meistarar.

Áfram Ísland!

Ég væri sko flutt....

....ef ég væri Reykvíkingur. Hef auðvitað eins og flestir landsmenn reynt að fylgjast með borgarstjórnarmálunum, nær væri að segja ómálum, núna síðustu daga. Mér finnst eins og pólitíkusarnir þar haldi að þeir séu staddir í einhverjum farsa og megi gera hvað sem er bara af því þeir geta það. Farsinn virðist snúast um að slá eitthvert heimsmet. „Við ætlum að vera stjórnmálamennirnir sem komu flestum mönnum og konum á borgarstjóralaun“.! Ótrúlega sorglegt að tvö ár af kjörtímabilinu hafi bara farið í vitleysu. Ég er alveg viss um að ég fengi ekki að eyða tveimur árum af mínum vinnutíma í ekki neitt, yrði að sjálfsögðu rekin með skömm. Fjórir borgarstjórar á launum, margt væri nú hægt að gera fyrir minna.  Flestir reka heimili sín fyrir miklu, miklu minna. En þennan leik geta menn greinilega leikið og í leiðinni skrumskælt lýðræðið, í raun fótum troðið það. Ég er bara fegin að búa úti á landi, þó ekki sé maður alltaf ánægður með það sem gert er, eða á maður að segja ekki gert, þar.

Ég fæ að sitja hér heima í rólegheitunum fram undir 10 í dag en þá tekur við fræðslufundur um forvarnir gegn kynferðislegu ofbeldi, hlakka til að fá fræðslu um þau málefni, ekki mun af veita. Staðreynd að kennarar eyða miklum tíma með börnum og geta hugsanlega greint vanda ef þeir vita eftir hverju á að leita. Eftir hádegi er svo námskeið vegna þróunarverkefnis í skólanum. Dagurinn sem sagt spennandi að öllu leyti.

Stefnir í gott veður hér norðan heiða næstu daga, sunnanátt og þokkalegt hitastig, Grenvíkingar fá sem sagt gott veður á Grenivíkurgleðinni. Þangað stefnum við annað kvöld. Farið vel með ykkur í dag elskurnar mínar og munið að fara varlega í umferðinni. Yfir og út í bili!

Áfram Ísland!

Við gerum okkar, gerum okkar, gerum okkar, gerum okkar besta og aðeins betur ef það er það sem þarf........sem táknar aðeins eitt hjá mér, ég þarf að vakna fyrir klukkan sex í fyrramálið

Um daginn og veginn!

Jæja, þá er kominn miðvikudagur sem þýðir bara það að vikan er hálfnuð, nú þegar þetta er skrifað er vinnuvikan meira að segja meir en hálfnuð, eru ekki búin heil 60% af henni? Svei mér ef ekki. Obboðslega notalegt að hugsa til helgarinnar.

Annars er allt gott að frétta af okkur hér.  Bara gaman að vera farin að vinna aftur, hitta hluta af ljómandi yndislegu samstarfsfólki og koma lífinu aftur á réttan kjöl. Á föstudag held ég að allir kennarar komi til starfa og annað starfsfólk á mánudag. Þá fer nú líka að styttast í að húsnæðið fyllist af unga fólkinu sem allt okkar starf snýst um og þá fyrst fer að verða gaman. Eins og ég hef oft áður sagt þá þykir mér kennslan og samskiptin við börnin það allra skemmtilegasta við kennarastarfið. Undirbúningur og önnur þannig fagstörf mættu alveg vera í höndum annarra mín vegna, en það er auðvitað ekki hægt, gefur auga leið, verð nú líklega að vita hvað ég er að kenna í það og það skiptið og reyna að fylgjast með nýjungum varðandi kennslu og uppeldi. Alla vega þá er ég orðin vel spennt að hitta krakkana mína, alla með tölu.

Rúna móðursystir mín og nafna mín Indriðadóttir eru hér á Akureyri þessa vikuna, þær litu á okkur í gær, stoppuðu bara góða stund við spjall og kaffiþamb. Frábært að fá þær í heimsókn og vonandi á ég eftir að hitta þær aftur áður en þær skella sér suður í Hafnarfjörðinn sinn.

Grenivíkurgleðin er á laugardaginn, máske maður skelli sér! Alltaf gaman að fagna með Grenvíkingum.

Ísland klapp, klapp, klapp!

Ég er farin að gæla við þá hugmynd að við verðum ÓLYMPÍUMEISTARAR í handknattleik karla

Sældarlíf!

Svei mér þá ef ég er ekki við það að slá heimsmet í leti. Ég og minn maður sitjum bara að rassg... annað hvort fyrir framan sjónvarp sem ekkert er í eða fyrir framan tölvur, milli þess sem við auðvitað borðum góðan mat (sem við megum ekki við að borða), förum í pottinn eða sitjum bara í notalegheitum úti á palli og spjöllum. Við nennum ekki einu sinni í golf, nenntum ekki út á Dalvík í gær og það flæðir út úr þvottakörfunni þar sem ungur maður ákvað að laga til í svítunni sinni og koma með að minnsta kosti vikuskammt af fötum fram í körfu. Ofan á allt er hann svo „vel“ uppalinn, af kennaranum, að hann heldur að fötin gangi inn í vél og svo sjái hún um að setja sig af stað og hengja upp. Er að hugsa um að vera bara löt áfram og sjá hvort hann áttar sig á málunum og setur í vélina. Reyndar eru meiri líkur á því að hann sigri að lokum svo ég ætti bara að hunskast til að setja í vélina strax og halda áfram að bíða eftir því að yngri kona taki að sér uppeldið á þeim þáttum sem mistókust hjá mér .

Nú er helginni að ljúka og heil vinnuvika framundan, sú fyrsta í langan tíma. Kemur í ljós hvort letihaugarnir lifa hana af. Farið vel með ykkur í dag sem aðra daga!

Lífið er ljúft!

Nú er lífið farið að ganga sinn vanagang hér á þessu heimili. Allir farnir að vinna aftur, nema náttlega kettirnir, þeir fá bara að éta jafnoft og þá langar og þurfa ekkert að hafa fyrir lífinu, stundum öfunda ég þá, en bara þegar ég er voðalega syfjuð og þarf að vera einhvers staðar annars staðar en í rúminu. Vinnan var flott í gær, allt í rólegheitum, fáir mættir til starfa. Við Valur slökuðum svo bara á í gærkveldi, fórum í pottinn og löptum úr einum bauk, rómó og notalegt að liggja í heitum potti í húminu, kveikja á kertum og spjalla í rólegheitum um daginn og veginn. Dagurinn var tekinn snemma, farið í Bónus þar sem fleiri en kettirnir þurfa að fá að borða og svo Húsasmiðjuna þar sem fest voru kaup á eins og einu útiljósi. Valur hefur verið að bora og brasa við að koma því upp við bílskúrinn. Ég þvoði bíl og tvo mótorhjól auk þess sem ég bónaði aðeins yfir þau síðarnefndu. Hjól verða alltaf að glansa, annars er ekkert varið í þetta. Búin að gera pottinn hreinan og fínan og tilbúinn notkunar þar sem annað slökunarkvöld er framundan.

Verið góð hvert við annað og farið varlega í umferðinni, hún er þung sér í lagi út með firðinum vestan megin

Blálokin á sumarfríinu!

Ég var nýbyrjuð með þetta moggablogg og þá bilaði. Var á einhverju síðurusli sem alltaf var að bila og hélt ég væri að fara í grænna gras hinum megin við lækinn. En það bilar greinilega líka. Ég var með þemað „Tómatar í rökkri“ en við bilunina festist þemað „Appelsínur“, nú eru tómatarnir komnir aftur en það er svo skrýtið að margar svokallaðar síðueiningar hverfa af og til eða færast ofar eða neðar á síðunni. Ég bara skil ekkert í þessu. Myndirnar mínar eru kannske ekki merkilegar en þær detta alltaf út. Gestabókin er heldur ekki mikið notuð en ég vil samt hafa hana inni en hún dettur alltaf út líka. Samt fékk ég orðsendingu þess efnis að nú sé allt komið í lag. En ég er ekki viss um að það sé rétt.

Gærdagurinn var rólegur. Fór aðeins út í skóla, meira til að hitta þrælana sem eru að undirbúa nýtt skólaár. Gerði auðvitað ekkert af viti og þar sem ég þarf ekki endilega að vinna í skólanum fór ég heim og vann heilmikið, skoðaði nýtt stærðfræðiefni. Efnið er reyndar ekkert alveg nýtt en ég hef aldrei kennt það sem það er nýtt fyrir mér. Í dag ætla ég svo að halda áfram með það verk, það er að segja ef ég get slitið mig frá þrifum og slíku. Á morgun þarf ég svo að vinna í skólanum og þá geri ég það bara. Sumarið er ekki lengi að líða og sumarfrí kennara styttist alltaf. Ég er samt ekki að kvarta, það var eðlilegt að það styttist, hitt var tímaskekkja. Ég hins vegar get ekki að því gert að ég vorkenni börnunum að byrja svona snemma, sér í lagi unglingunum. Ég man hvað það var gott að eiga langt, langt sumarfrí og geta unnið sér inn einhverja peninga að ráði. Þegar ég var barn og unglingur byrjaði sveitaskólinn ekki fyrr en í október og oftast vorum við komin í frí fyrir miðjan maí. Fríið var náttlega ekkert frí, vinnan á frystihúsinu tók við, en það var bara gaman, allavega á útborgunardögum. En tímarnir eru aðrir nú fá 12-13 ára krakkar ekki vinnu við hlið fullorðinna, það er barnaþrælkun og ekki megum við vera eftirbátar annarra þjóða hvað menntun varðar og ef lengra skólaár bætir menntun, sem ég vona svo sannarlega að það geri, þá er það sjálfsagt. Í raun hlakka ég til að hitta krakkana. Nú er heilt sumar liðið frá því ég sá þá síðast og hjá unglingum breytist margt á styttri tíma en það.

Nú ætla ég að skúra og þurrka ryk. Svo ætlum við Siggi, samkennari minn, að hittast og ræða komandi skólaár yfir kaffibolla og eftir hádegi verður það svo stærðfræðin. Mikið er nú gaman að lifa. Gangið á kærleikans vegum í dag sem aðra daga. Þar til síðar, yfir og út!

Gleði og gaman!

Þá er kominn tími til að hafa sig upp út letinni og fara að gera eitthvað annað en að vera í fríi. Sniðugt að byrja á því að blogga svolítið um síðustu daga og skella sér svo í vinnuna. Verslunarmannahelgin leið stóráfallalaust á landinu og algjörlega áfallalaust hér á þessu heimili. Við vorum bara heima og höfðum það notalegt. Mamma kom til okkar á fimmtudag og ég keyrði hana heim í gærkveldi. Læti helgarinnar fór sem sagt fram hjá okkur, við nutum bara veðurblíðunnar, borðuðum góðan mat, pottuðumst og fórum á rúntinn um nágrennið. Svona á lífið að vera.

Alvara lífsins tók svo við hjá Val í gær. Sumarfríinu lokið og púlið hafið. Ég nennti ekki að vinna í gær (hefði þurft þess), þess í stað vaknaði ég bara með manninum og eftir að hafa lesið blöðin fór ég að þvo og bóna bílinn minn. Mamma svaf á meðan eins og engill enda var þetta fyrir átta. Mamma var svo vöknuð þegar ég kom inn eftir bílasjæninguna og horfðum við saman á bóld end bjútifúl. Það gerum við oftast þegar hún dvelur hjá okkur. Ég játa það reyndar fúslega að gamlan mín þurfti ekkert að upplýsa mig um það sem gerst hefur í þáttunum í sumar (nema síðustu þrjár vikurnar) þar sem ég horfði þættina alla virka morgna í hálfan mánuð (þá fór Valur í vinnuna og húsmóðirn var heima, hafði ekkert að gera, nennti ekki að þurrka ryk og skúra, sólin ekki farin að skína á pallinn og orðin leið á Heimsljósinu, svo þetta varð fyrir valinu). Ógeðslega leiðinlegir þættir verð ég að segja. Alltaf sama hringavitleysan í gangi, allir að sofa hjá öllum, mæðgur og systur, bræður og feðgar. Ég held að Brúk sé búin að giftast þremur bræðurum og föður þeirra, einum bræðranna þrisvar og stefnir nú í fjórða skiptið, svo ég upplýsi lesendur orðurlítið. Spurning hvort ég horfi áður en ég lít upp í skóla. Eftir bóldið lásum við blöðin og spjölluðum og í hádeginu bauð ég í súpu í Kristjáns bakaríi. Eftir það tók smá búðarráp við. Ég keypti mér íþróttaskó á 1990 krónur og tvo boli og mamma náði sér líka í bol. Allt kostaði þetta um 5000 krónur, enda einhverjar útsölur í bænum ennþá.

Við mamma fórum svo til Grenivíkur eftir að hafa snætt steikta ýsu. Litum auðvitað í kaffi til Oddu systur og stoppuðum þar góða stund í flottu yfirlæti. Pétur Þór tók mér fagnandi og raunar öll börnin mín á því heimili. Yndislegir krakkar sem Odda mín á. Tjáður Pétur tók mig á bryggjurúnt, það er að segja ég ók, þar sem hann sagði mér nöfn allra trillanna sem voru við bryggju. Alveg klár á þessu öllu saman pjakkurinn sá. „Þarna eru Anna og Hugrún og Geiri er á milli“. „Geiri? Ég sé engan Geira!“ „Jú, það er rauði báturinn á milli þeirra! Og þarna er Fengur og Eyfin og Gói og Sindri er litli báturinn og Sjöfn er þarna“ glumdi í þeim stutta. „Eyfin, hvernig nafn er það?“ „Hann bara heitir það!“ „Allt í lagi!“ Í ljós kom að Eyfin heitir Eyrin en hvaða máli skiptir það. Ég hélt líka að tunglið héti túll þangað til ég fór að lesa sjálf svo svona misheyrn er alvanaleg í familíunni.

Eftir kaffið hjá Oddu, skilaði ég mömmu á Grenilund þar sem Adda og Oddný tóku fagnandi á móti henni. Gömlurnar eru afar kátar þessa dagana voru svo heppnar að nýr heimilismeðlimur, af hinu kyninu, flutti inn fyrir stuttu og kemur sá af Akureyrinni. Ekkert smá hressar með það kerlurnar.

Heim var ég komin upp úr ellefu og skreið beint í bólið eftir erilsaman en skemmtilegan dag. Farið vel með ykkur elskurnar mínar, þar til síðar, yfir og út!

Versló!

Þá er verslunarmannahelgin að bresta á rétt eina ferðina. Sumir Akureyringar hafa undanfarin ár haldið hátíð við misjafnar undirtektir annarra Akureyringa. Ég fylli hvorugan hópinn, ég er sem sagt hvorki sumir né aðrir Akureyringar, mér er bara slétt sama. Kannske er það vegna þess að ég er ekki verslunarmaður að mér er sama eða vegna þess að ég er svo heppin að búa ekki í miðbænum eða við tjaldstæðið í Þórunnarstræti, veit ekki. Hins vegar hafði ég skoðun og hef á ógestrisninni í fyrra þegar mönnum datt í hug að banna fólki sem orðið var sjálf- og fjárráða að dvelja á tjaldstæðum bæjarins. Man að ég hitti frændfólk mitt uppi í tjaldstæðinu í fyrra og þar hékk skilti sem á stóð að yngri en 21 árs væri óheimilt að tjalda nema í fylgd með forráðamönnum. Skondið þar sem fólk á Íslandi á enga forráðamenn eftir 18 ára aldur. Mér fannst þetta með eindæmum enda altalað um allt land. Auðvitað er það skelfilegt hvernig margir haga sér um þessa helgi, en staðreyndin er sú að mikill meirihluti fólk er til sóma hvort sem menn eru orðnir tuttuguogeins eða ekki. Ekki á að hengja bakara fyrir smið og telja alla á ákveðnu aldursskeiði til vandræða, heldur þarf bara að kosta verulega til gæslu á þessum svæðum. Pakka óróaseggjunum saman áður en þeir valda verulegu tjóni

Helgin þessi verður haldin hátíðleg á mikilla láta hér á þessu heimili. Ungi maðurinn keypti sér reyndar slatta af bjór á miðvikudag og byrjaði ballið í gær, en allt án óróa og verður vonandi svo út helgina. Ég sótti mömmu til Grenivíkur í gær og ætlar hún að vera hjá okkur fram á sunnudag eða mánudag. Alltaf jafnnotalegt að hafa þá gömlu hjá sér. Við fórum í pottinn í gærkveldi og dreif hún sig út á pallinn og sat með okkur undir hitaranum fram yfir miðnætti. Flott kerla!

Læt þetta duga hér í norðlensku sólinni. Gangið hægt um gleðinnar dyr og þið sem eruð á ferðalagi akið varlega!